...

..
Düne dair ömrüm boyunca hiç unutmak istemediğim o kadar çok şey var ki.. Bir an "Acaba ben ağlıyor muyum" diye tereddüde düşmek, ağlayıp ağlamadığını hissedememek, her kelimesinde tir tir titreyen sese sahip olmak..  Her şey o kadar monoton gidiyordu ki herkese anlattığım üç beş kelimenin beni zorlamayacağını düşünüyordum. Zaten sürekli anlatmıyor muydum bunları? En fazla ne kadar zorlayabilirdi ki beni.. Zorladı.. Hemde çok. O an ne yaptığımı bilmeyecek kadar zorladı.. Düğümlendikçe düğümlendi boğazımda kelimeler.. Suriye dedikçe gözyaşlarını tutamayan teyze, şu an Moro'da Etiyopya'da neler oluyor derken gözlerimin içine  bakarak beni dinleyen, çocuğunun sesini bile duymayan gözleri güzel teyzem.. Arakan'daki Müslümanların diri diri yakıldığını duyunca yanındaki arkadaşına irkilerek bakan dünya tatlısı bir genç kız.. Meğer ne zormuş dedim bi an "Ne zormuş zulmü anlatmak".. Anlatırken yaşatan bir dinleyici kitlesi..Dinledikçe ceplerini yoklayan bir kitle.. Her kelimemi can kulağı ile dinleyen bir kitle..40 kişi varlardı, dünya kadar da yürekleri..
 Konuşmam bittikten sonra yanıma gelip para verenler, yetimler için sorular soranlar ile çevrildi etrafım. Cebinde sadece 5 lirası olan ve yol parası 1.25 kuruşu alacak şekilde o parayı elime sıkıştıran teyze.. Para vermek için sıraya giren 5 10 20.. ne kadar var ise yanlarında elime sıkıştırıp "Allah razı olsun" diyenler.. Bu hazzı başka bir yerde yakalamış mıydım hiç hatırlamıyorum.. Gülümsediğimi hatırlıyorum en son.. Bir teyzenin yanıma gelmesi ile yüreğimin büyüdüğünü hissettim.. Bedenime sığmayacak kadar büyüdüğünü.. Etrafımdaki kalabalık dağılınca yanıma geleceği belliydi..  Geldi de.. Elimi tutup avuçlarımı açınca Yeniden düğümlendi boğazım.. her hatırladığımda bir kez daha düğümlenen sözlerim.. Gözlerimin içine bakarak Elime sıkıştırırken bir miktar parayı "Bu kadar vardı, yetimlere gitsin olur mu?" derken ne de çok utanıyordu.. Utanması gereken bizler iken.. O para 2 ekmek parası bile etmezdi.. Yüreğinin büyüklüğüne bakın.. 2 ekmek parası bile etmezken, utangaç gözleriyle elime sıkıştıran o teyzeyi belki de o para geçirecek sırattan.. Rabbim bunu nasip etsin ona inşallah..  O gün beni utandıran ama umutlarıma umut katan teyze.. İnşallah bir gün bir yerde tekrardan karşılaşmak nasip olur da sana kocaman sarılabileyim..
Buna gerçekten ihtiyacım var..

Elif'im için bir demet söz..

Bir ağırlık var üzerimde.. Son günün, bir önceki günün, ondan önceki günün.. Son 5 yılın ağırlığı.. Bu ağırlığa sebep olan kimse yok.. Kimse'ler var.. Çok kişi var.. Çook.. Her derdi profesyonelce içine atabilen birisi olarak İlk defa dün içimden attım ortaya bir şeyler.. İki üç damla gözyaşıma ortak ettim birini.. Halbuki uzun zamandır hiç ortağım olmamıştı.. Ağırlığımı bir kenara bırakıp içimde ne var ne yok her şeyi dökmek istedim. Halbuki ağırlığı bırakmam hiç mümkün olmamıştı, olmayacaktı da..  Bak işte yine o şarkı.. Bunu yazarken o şarkının çıkması tevafuk mu? Ne güzel ajitasyona bağlamış güzel güzel yazıyor idim ama şarkı "ne yazıyorsun lan otur ağla" diyor gibi çınlıyor kulağımda..Neyse neyse.. Dünden sonra tekrar son bir şeyler yazayım bir ilk yaşadım ya hani.. Onu da yapamadım.. Elime dolandı kalem yazdım karaladım sonra yırtıp attım.. 1 yıldır doğru düzgün içimi döktüğüm bir yazım yoktu bari bugün yazayım dedim, olmAdı..  Son 1 yıldır da o çok sevdiğim, dalı yırtıldığı için gözyaşı döktüğüm defterime "Ne halin varsa gör" muamelesi yaptığım için vicdan azabı çekmekteyim.. Yapacak bir şeyim yoktu ki.. Ne yazsam yanlış anlaşılıyordu, yazmamaya karar verdim bende.. Çok komik değil mi? Yazmayı bırakmanın ağırlığı bile üzerimde varken bana mutlu ol diyenler çıldırmış olmalı :).. Arada küçük defterime bir şeyler karaladıktan sonra tekrar yırtıp atmak da moda oldu bende ya neyse.. :) Bu blog yazımı da Gözyaşlarıma ortak ettiğim candan dostum ELİFİİMM için yazmaktı dileğim fakat ajitasyona bağladım ben yine.. :) Onu çok seviyorum nedense.. Onunla benim ikimizi oluşturan bir ortak özelliğimiz var fakat bunu o bilmiyor çünkü ona söylemedim.. Söylemeyi de düşünmüyorum çünkü o ileride bunu farkettiğinde yüzünde koccaman bir gülümseme olacak.. İşte ben o gülümsemeyi de çok seviyorum.. Yüreği ısıtıyor bildiğin.. Bana gerçekleri anlatırken "Üzül, ağla, zırla napıyosan yap ama unutma gerçekler bunlar" tarzında bir ifadeye bürünen yüzü var kii sormayın :) Ciddi ciddi anlatırken yanaklarını kocaman sıkıp öpesim geliyor da utanıyorum.. Yok ya ne utanması  ben Elifimden utanmam ama "Off hatçeee yine At mı gördün rüyanda" bakışı yerle bir eder adamı. Yeminle bak :D Seviyorum seni yüreği güzel kız.. Dünyanın jelibonunu getirin bi ihtimal ama Türkiyenin jelibonlarını getirin valla  değişmem ona :D
...
O derece çok seviyorum işte.. 

 

Sen bir tek bunu anlayamadın.. "Ben Sessiz kalmayı hiç sevmedim ki.. "